Een verhaal over het nieuwe thuis
Een bijzonder moment. Het besef dat Claris voor mijn vriend een echt thuis was geworden, een plaats waar hij zich het meest comfortabel voelde en waar hij in rust en warmte verder kon leven. Lees mijn persoonlijke ervaring, Johan Poort oprichter Claris Zorgvilla’s.
Geliefd en verbonden
Een van mijn oudste vrienden kreeg helaas last van geheugenproblemen. In het begin kon zijn vrouw hem thuis in Wassenaar nog goed ondersteunen, maar na verloop van tijd werd de zorg steeds zwaarder. Samen besloten ze uiteindelijk dat het beter zou zijn als hij bij Claris den Deyl zou gaan wonen, een zorgvilla waar hij de ondersteuning en aandacht kon krijgen die hij nodig had. Zijn vrouw bleef in hun huis in Wassenaar, maar ze bezocht hem regelmatig en zorgde ervoor dat hij zich altijd geliefd en verbonden voelde.
Ook ik bezocht hem vaak bij Claris. Bij elk bezoek merkte ik hoe goed hij zich daar op zijn gemak voelde. Het personeel kende hem en speelde in op zijn behoeftes, en hij leek een nieuw ritme en zelfs nieuwe vrienden te hebben gevonden. Er was een warme, huiselijke sfeer, en hij had duidelijk zijn plekje gevonden.
De avond bracht hem terug naar wie hij ooit was
Op een avond organiseerde zijn vrouw een etentje in hun oude huis in Wassenaar, een diner met een klein groepje goede vrienden. Het was een gelegenheid om bij te praten en herinneringen op te halen, om weer even het gevoel te hebben van de oude, vertrouwde tijd. We genoten van de heerlijke gerechten en het gezelschap, en zelfs mijn vriend leek helder en vrolijk, alsof de avond hem weer even terugbracht naar wie hij ooit was. Hij lachte en vertelde anekdotes, en zijn ogen glinsterden zoals vroeger.
‘Thuis’ de zorgvilla waar hij nu woonde
Toen het diner ten einde liep en we aan de koffie zaten, keek hij me aan en zei met een glimlach: “Ik heb echt genoten van het diner. Maar ik ben nu wat moe en zou graag naar huis gebracht willen worden.” Zijn woorden brachten een zachte stilte in de kamer. Met ‘thuis’ bedoelde hij niet het huis waarin we zaten, zijn oude woning, maar de zorgvilla waar hij nu woonde, zijn nieuwe veilige plek.
Dat moment was bijzonder. Het was het besef dat Claris voor hem een echt thuis was geworden, een plaats waar hij zich het meest comfortabel voelde en waar hij in rust en warmte verder kon leven.